- ja nie wiem... jak ona mogła dać mu takie brzydkie imię. arkadiusz! to takie brzydkie, takie złe.
- nie gadaj głupot, jak złe? to małe dziecko jest, aruś.
- arkadiusz! jak w piśmie świętym ci fałszywi...
- faryzeusze?
- nie faryzeusze, takie inne było, taki zły arkadiusz był.
- w biblii?
- toć mówię! nie pamiętasz? no, matko jedyna... jak ja mogła to zapomnieć. arkadiusz taki był.
- herod?
- a idź ty, brydo jakaś! herod! arkadiusz taki był, znany.
- chyba tobie.
- co mnie?
- tobie znany tylko, ten arkadiusz. będzie się teraz dzieciaka czepiać.
- ja się nikogo nie czepiam, dziecko niewinne, ale co tej do głowy strzeliło z tym arkadiuszem, to naprawdę...
- może august cezar?
- a ty głupia jesteś. august! to zupełnie inne imię, piękne, dostojne! chłopu frani było august, dobry to był człowiek, ale! jaki dobry! chociaż dla frani to tak różnie, ostro czasem.
- no widzisz, i też na a.
- matkoświętajózefieświętywszyscyświęci! august! to zupełnie inaczej brzmi. to chodzi o to diusz, usz, jak lucyfer.
- babcia zlituj się.
- nie mogę sobie przypomnieć.
- może ateusz, ale to nie biblijny termin.
- coś jak ateusz, ale nie, to jakiś król był, albo anioł zły.
- w każdym razie ochrzcili dzieciaka, nie?
- a bo oni się znają?
- ksiądz chrzcił. prałat bogdanowicz. nie zna się?
- e tam.
- wychodzę.
- po nocy nie wracaj. jakieś to takie rzymskie imię było, żołnierskie rzymskie.
- rzymsko-katolickie?
- rzymsko-pogańskie.
