ja to ja a mnie nie ma

pamięć się zacina kiedy akurat stoję na głowie

nie wiem co dalej

nie wiem jak się to robi

ja patrzy na mnie

siedzi w fotelu i wyrozumiale pozwala spływać krwi z butów do mózgu

kiedy buty są już zupełnie przezroczyście bezżyciowe,

ja układa mnie na czarnym śniegu

na czarnym śniegu wszystko się przypomina

i jest tak cholernie przyjemnie.

ja się uśmiecha i odchodzi niezajmować się sobą.

moja głowa tyka

jakiś tunel pod alpami

świat się kurczy

ciasno trzyma głowę jak imadło

przez uszy w zatoki leje się beton

zimny mokry szorstki gęsty

tężeją gałki, sztywnieją szczęki

beton spływa w rdzeń i dalej po kręgach

kiedy zastygnie zaczną go skuwać

trzeba miejsca na nowy

z szyi wyrasta mi kolano

dwa kolana

kolonia tępych, ślepych i twardych pąkli kolanowych

dzwoni telefon

lord wejder świetlnym mieczem napierdala w kolana

eksploduje wszystko powyżej ramion

nigdy nie rzygam na buty.

układam skorupy na poduszce z kamieni

oczy zbyt powolne żeby zdążyć przed światłem

nocy-mamusiu, uwal się na nim foczym cielskiem

wyduś najmniejszy promyk w najskrytszym zakamarku

mnożą się słowa w głowie, pożerają i wydalają nawzajem bez końca

ładuje wszystkie w worek i topię w stawie

zostawiam jedno małe słowo

kamyk otoczak

dobrze leży w dłoni

zawieszam go w próżni

w idealnym środku pustej wewnątrzczaszki

będę go polerować myślami

jakoś dotrwam do rana

nie wyłączyłam telefonu

winda z flakami rusza na najwyższe piętro

nigdy nie rzygam na buty.

między piersiami pływa mi blizna

konik morski

jeśli go dosiądę świat zamarznie

będę uratowana

Sąsiad, Który Będzie Mordercą

wrócił z pracy

charytatywnie apgrejduje mnie

w znajomości bieżących trendów disko

skoda typu bumboks 200dB wypróżnia się zapętlonymi biełymirozami

konik pływa brzuszkiem do góry

nie rzygam na buty.

sterylizacja

najchętniej ubieram się w linię demarkacyjną

bezlitośnie odcinam się od siebie

pobłażliwie analizuję

oceniam

trochę pogardzam

odwalam się starą, zużytą i durną

szukam w lustrze zachwycającej nowej

widzę gołe to samo

nie ma było

nie ma będzie

jest jest.

(podwiązać jajowody rebelii.)

(odmawiać koronkę do świętej ewolucji. codziennie.)

בית

wzuwam żelazne trzewiki

wiążę stalowe sznurowadła

do domu

dodomu

do

d

bilans

idę.

zostawiam za sobą co najmniej jedną spaloną wieś.

elektrokardiomobil

jestem upośledzona działam na prąd

mam w dupie kabel podłączony do sieci

odcięcie zasilania jest dla miasta jak kopniak w mrowisko

nie wypiorę, nie napiszę, nie narysuję, nie zjem, nie wypiję, nawet kurwasz gaz chodzi na prąd, zaraz mi się życie rozładuje, umiem czytać umiem czytać gdzie jest jakaś książka

zapobiegliwie uprzedzając rebelię robotów zrób-to-samiśmy przemontowali się w androidy

(Ojcze nasz, żeby śmieciarze nie strajkowali, amen)

nietu

złe myśli są o tym co nietu

wszystko co nietu jest nieprawdą

prawda to mój kwadrat

czemu czasem nie ma mnie w domu?

ale

wiem jak wracać

musiałam długo rosnąć

żeby zrozumieć

po co są żelazne trzewiki

dlaczego nie można się oglądać za siebie pod groźbą skamienienia

i że kaj nie istnieje

bo w lodowym pałacu na gerdę

ciągle czeka

gerda.