zosia 112

o, już idą po tych schodach, już z tymi piórami w tyłku… patrz, patrz, jak się dziadek podśmiewa… boczkiem, boczkiem, wej no go… oj, lubisz ty te kabarety, te pióra w tyłku, stefek! w młodości to po kabaretach chodził, przy mnie się zaczął wstrzymywać. a może ty i na sztiptysy chodził, stefek? ty się lepiej przyznaj.

zosia 111

dziadek tak zawsze z tego blaszanego talerza. jak ja na to patrza, to mnie się zaraz przypomina ta opowieść, drewiana miska, co temu staremu w drewianą miskę jeść kładli, za nic starca mieli, nic jego nie szanowali

ale dziadek lubi swój talerz

niby lubi, a mnie się przypomina jak tamtego starego nie chcieli. aż umarł

zosia 110

aktorką to bym nigdy nie została, za mało rozwiązła byłam na tyle obłapiania. ale talent miałam, co to to tak. jak wystawialiśmy "madejowe łoże", to co raz reżyser mnie mówił, pokaż zosiu, pokaż, jak to trzeba zagrać.

jedna taka była. wychodziła na środek, biedrami zarzucała, oczami rolowała, ramionka wykręcała, usta ściągała, taaaam otowisi! na menekiiiiinie!

wtenczas reżyser wołał, nie, nie, nie, zosiu, pokaż jak to trzeba zagrać.
szłam na środek i mówiłam swobodnie, normalnym głosem, tam oto wisi, na manekinie.

a reżyser mówił, tak, tak trzeba grać!

bo ja byłam naturalna.

zosia 109

- ja nie wiem... jak ona mogła dać mu takie brzydkie imię. arkadiusz! to takie brzydkie, takie złe.

- nie gadaj głupot, jak złe? to małe dziecko jest, aruś.

- arkadiusz! jak w piśmie świętym ci fałszywi...

- faryzeusze?

- nie faryzeusze, takie inne było, taki zły arkadiusz był.

- w biblii?

- toć mówię! nie pamiętasz? no, matko jedyna... jak ja mogła to zapomnieć. arkadiusz taki był.

- herod?

- a idź ty, brydo jakaś! herod! arkadiusz taki był, znany.

- chyba tobie.

- co mnie?

- tobie znany tylko, ten arkadiusz. będzie się teraz dzieciaka czepiać.

- ja się nikogo nie czepiam, dziecko niewinne, ale co tej do głowy strzeliło z tym arkadiuszem, to naprawdę...

- może august cezar?

- a ty głupia jesteś. august! to zupełnie inne imię, piękne, dostojne! chłopu frani było august, dobry to był człowiek, ale! jaki dobry! chociaż dla frani to tak różnie, ostro czasem.

- no widzisz, i też na a.

- matkoświętajózefieświętywszyscyświęci! august! to zupełnie inaczej brzmi. to chodzi o to diusz, usz, jak lucyfer.

- babcia zlituj się.

- nie mogę sobie przypomnieć.

- może ateusz, ale to nie biblijny termin.

- coś jak ateusz, ale nie, to jakiś król był, albo anioł zły.

- w każdym razie ochrzcili dzieciaka, nie?

- a bo oni się znają?

- ksiądz chrzcił. prałat bogdanowicz. nie zna się?

- e tam.

- wychodzę.

- po nocy nie wracaj. jakieś to takie rzymskie imię było, żołnierskie rzymskie.

- rzymsko-katolickie?

- rzymsko-pogańskie.

moja matka ma sześć żyć

słony wiatr skręca ci włosy
coraz mocniej w cukrową watę,
a ty dalej
na starych paragonach
rozrysowujesz
rozkłady sześciu żyć.
to trudne, kiedy metraże się kurczą
a życia wciąż rozpełzają
po świecie.

sześć,
tyle co dwie trzecie kota
po jednym zielonym oku na każdą:
na tę zwiniętą w kłębek na sofie
na tę chodzącą własnymi drogami

jak to robisz,
że między
sofą a własnymi drogami
wydajesz nam resztę z dziewięciu?
i nawet nie mrugną zielone oczy?

jak to robisz,
że miedzy
jedną a drugą koronką
 a treningami pamięci
   a śledzeniem youtube
     a zapominaniem
          okularów
            kluczy
              telefonu
               notesów ze-sprawami-do-niezapominania

nadal jeszcze masz czas
płynąć mi w żyłach?
mamo?

zosia 108

śledzi ci nasmażyłam

tylko z chlebem jedz

jak ci ość stanie, to jak ja wyciągnę

jak ja nie widzę

to łatwo się idzie udławić

śledź jest zdradliwy

chyba, że z octu

ale ty z octu znowu nie lubisz

chleba sobie weź

chlebem popychaj

z chlebem pójdzie

rodzeństwo

jesteśmy sierotami

dziećmi sierot

wnukami sierot

zadajemy się z innymi sierotami

staramy się nie zostawiać po sobie nowych sierot

może czasem się udaje

może czasem nie

miłość podkreślamy na czerwono.