zosia 109

- ja nie wiem... jak ona mogła dać mu takie brzydkie imię. arkadiusz! to takie brzydkie, takie złe.

- nie gadaj głupot, jak złe? to małe dziecko jest, aruś.

- arkadiusz! jak w piśmie świętym ci fałszywi...

- faryzeusze?

- nie faryzeusze, takie inne było, taki zły arkadiusz był.

- w biblii?

- toć mówię! nie pamiętasz? no, matko jedyna... jak ja mogła to zapomnieć. arkadiusz taki był.

- herod?

- a idź ty, brydo jakaś! herod! arkadiusz taki był, znany.

- chyba tobie.

- co mnie?

- tobie znany tylko, ten arkadiusz. będzie się teraz dzieciaka czepiać.

- ja się nikogo nie czepiam, dziecko niewinne, ale co tej do głowy strzeliło z tym arkadiuszem, to naprawdę...

- może august cezar?

- a ty głupia jesteś. august! to zupełnie inne imię, piękne, dostojne! chłopu frani było august, dobry to był człowiek, ale! jaki dobry! chociaż dla frani to tak różnie, ostro czasem.

- no widzisz, i też na a.

- matkoświętajózefieświętywszyscyświęci! august! to zupełnie inaczej brzmi. to chodzi o to diusz, usz, jak lucyfer.

- babcia zlituj się.

- nie mogę sobie przypomnieć.

- może ateusz, ale to nie biblijny termin.

- coś jak ateusz, ale nie, to jakiś król był, albo anioł zły.

- w każdym razie ochrzcili dzieciaka, nie?

- a bo oni się znają?

- ksiądz chrzcił. prałat bogdanowicz. nie zna się?

- e tam.

- wychodzę.

- po nocy nie wracaj. jakieś to takie rzymskie imię było, żołnierskie rzymskie.

- rzymsko-katolickie?

- rzymsko-pogańskie.