o konieczności żałoby

smutek ma różną temperaturę

ten, jak pozimowa ziemia pachnąca pleśnią i rozmrożonymi psimi kupami,

jest tęsknie nieśmiało ciepły

ten, który pekluje duszę w czarną suknię tak ciężką, że krępuje ciało,

jest milcząco skurczowo lodowaty

każdy jest kokonem

umarli

od czasu pierwszej napotkanej śmierci

zawsze tuż przed zaśnięciem modlę się za umarłych.

wyciągam przed siebie garść z wodą

i zlatują do poidła.

na twarzy czuję powietrze zakłócone ich małymi wróblimi skrzydłami.

każdego znam po imieniu.

potem

obsiadają mnie i odprowadzają w sen.

pewnego dnia przylecę z nimi

napić się trochę.

szklane góry

matka nie każe podskakiwać do swojego ucha

żeby

może

coś usłyszeć

matka pochyla się i słyszy

była bajka o szklanej górze.

i był smok. smok chmurojad.

w piersi

mam w klatce ptaka

to jedyna zamknięta klatka jaką mam

to jedyny ptak jakiego trzymam w klatce

czasem wariuje i tłucze o pręty

wyje i wyrywa sobie pióra

jeżeli go wypuszczę umrzemy oboje

kołyszę się całą noc, aż zaśnie

musze czuwać nad spazmatycznym snem

ja klatka

mgła

edek ma sklep pod lasem

w sklepie edek ma edkową, siedemnastocalowy telewizor na wypadek serialu, zakurzoną wodę, pomarszczone siwe delicje, dziwne słodkie kuleczki, zamrożone-rozmrożone-zamrożone lody bakaliowe algida i jedną paczkę papierosów viceroy. kiedyś miał jeszcze paczkę mentolowych elemów ale pewnie ktoś kupił.

w czasie mgły zdarza się samochodom dostawczym zabłądzić pod las

wtedy rankiem mozna dostać u edka świeży oliwski krojony i bułki.

edkowa mówi: nie wiedzieliście czasem tego mojego edkapijaka?

czasem widzimy edka. wchodzi do lasu. wychodzi z lasu.

wchodzi do lasu.

zaspa

fot. pp, listopad 1982

na blokowisku stoi czas

nic sie nie zmienia

woda w stawie

listopad osiemdziesiąt jeden czy dziewiedziesiąt dwa

wszystkojedno

fot. czerwiec 2009

aby

na dachu świata aby móc

żyć razem

trzeba umieć istnieć samodzielnie

zwijam się w mandalę i zawieszam sobie na szyi.

wychodzę z domu.