czas

czasu się nie oswaja

nie da sie

tak jak Boga się nie da

trzeba płynąć z

poddać się

jak mogłam o tym zapomnieć

wszystko co z oporem, na gwałt, na siłę, wbrew to złe

czas jest dobry

nie panikować

nie rozrywać fastryżki

tylko razem ze sobą płynąć w czasie

babcia zosia miałaby dziś 97 lat

wojna

wojna domowa, światowa i światów

wszystko do poradzenia tylko trzeba zebrać siły i armijkę znowu:

mnie i mnie

rok temu odnalazłam siebie po kilkunastoletniej rozłące

po rozerwaniu

może nawet dłuższym

może nawet rozerwano mnie ze sobą gdy przestałam być królewną

to mogło być wtedy

przywitałam się z radością, przyfastrygowałam z trudem, bo zabliźnienia po rozerwaniu stare i zrosty

i teraz to się musi zrastać długo na nowo

a jak wojna to panika

a jak panika to każda w swoją stronę i szwy puszczają

muszę się zaszyć żeby się zaszyć

szwy porządne tym razem, chirurgiczne

na każdym osobny solidny węzełek

infantylki

myślotok z głowy na papier ze słów odfiltrowany

zawsze się znajdzie jakiś margines zeszytu do matmy

Jacaszek Treny

żyła sobie mama

Żyła sobie mama.

J Ciąngle prała i sprzątała.

W noc i w dzień myła okna.

Odkużała i jej tylko w głowie sprzątanie i sprzątanie.

Aaż ktregoś dnia chłopiec dał jej lałurkę. J odtej chwili życie się jej odmieniło.

26 maja 2006 r.

i od tej chwili życie się jej odmieniło.

embrio

za dużo myślę czy byłam. raz euforia raz bruk.

a ja jestem ze sobą w ciąży. ciąża trwa nie wiem ile w takim przypadku.

trzeba cierpliwości i niech tam się rozwijam w sobie.

muszę dbać o siebie, żebym się urodziła zdrowa.

moim łożyskiem jest piwnica.

dlatego tak ważne w niej porządki.

nie przychodzę z otchłani. dużo we mnie zdrowego soku. tym sokiem się nakarmię.

w prezencie z okazji narodzin podaruję sobie parkan. nie żadne tam murzysko

ale i nie płotek.

wysoki piękny parkan i zamykaną furtkę.

do furtki będę miała długą drogę. żeby się 10 razy zastanowić czy naprawdę chcę kogoś wpuszczać.

ale często będę wychodzić poza parkan.

tam też jest pięknie.

o piwnicy jeszcze

sprzątam.

więc oswoiłam się z pajęczyną jednak.

z widmem szczura też potrafię.

oddycham normalnie, nie cienką strużką.

przystosowałam się do sprzątania.

pod kurzowymi kożuchami wszystko co miałam.

przecież nie przychodzę z otchłani.

nie byłam może człowiekiem, ale nie nieistniałam tak zupełnie.

co miałam. co mam.

słoje z paskudnymi maziami w środku. (nie otwieram - w dwa palce i wziu).

warzywaowoce, na których nawet pleśń zdążyła skamienieć.

suknia wieczorowa. no cudo. (pięknie leży)

pudło stareńkich fotografii sprzed wszystkiego.

skrupulatnie zamienione w okruszki pamiętniki z różnych czasów.

relikwie kompletnie nieświęte.

skrzynia zbutwiała pełna moich opowieści. tych z pokazywaniem. dla babci.

i jeszcze babcin śmiech chichotliwy dołezny. w ogóle nie zwietrzał.

znowu gnój. zwały gnuśności.

wreszcie są. talenty moje. tak jak je tu zakopałam. cementem nie zalane. git, będę żyła.

alleluja.