jodełka

tata miał wełniany płaszcz w jodełkę

i przyjemnie sraczkowaty beret na bakier

spod beretu wystawały czarne baki i plereza

jak u deyny

oglądał się za mną na św. ducha

i wołał

no biegnij kasia

biegnij

dogonisz mnie

nie dogonię, śmiałam się

wiedziałam, że nie dogonię,

i było mi smutno

i byłam wściekła

i byłam szczęśliwa

i miałam cztery lata

a on miał wielkie stopy

w angielskich zamszowych brązowych butach

miał w poważaniu wygląd

ale

nie nosił cichobiegów, raportówki ani brody

jak ci wszyscy co przychodzili pić kawę

jarać szlugi

i politykować

szybko mnie nauczyli tego słowa

siedziałam za kratkami ze sznurka

i usypiałam przy politykowaniu

ale tylko w niektóre soboty

raz przynieśli grechutę

26 lipca mamie na anny

oglądałam wtedy janosika

i odtąd myślałam,

że na okładce magii obłoków jest perepeczko z gołą klatą pośród gwiazd.

tata zwalniał

truchtał przede mną

miałam go na wyciągnięcie ręki

no dalej kasia

udawałam, że zwalniam i przyspieszałam

ile sił.

on wtedy też.

nie dogoniłam go nigdy.