żyła sobie mama

Żyła sobie mama.

J Ciąngle prała i sprzątała.

W noc i w dzień myła okna.

Odkużała i jej tylko w głowie sprzątanie i sprzątanie.

Aaż ktregoś dnia chłopiec dał jej lałurkę. J odtej chwili życie się jej odmieniło.

26 maja 2006 r.

i od tej chwili życie się jej odmieniło.

embrio

za dużo myślę czy byłam. raz euforia raz bruk.

a ja jestem ze sobą w ciąży. ciąża trwa nie wiem ile w takim przypadku.

trzeba cierpliwości i niech tam się rozwijam w sobie.

muszę dbać o siebie, żebym się urodziła zdrowa.

moim łożyskiem jest piwnica.

dlatego tak ważne w niej porządki.

nie przychodzę z otchłani. dużo we mnie zdrowego soku. tym sokiem się nakarmię.

w prezencie z okazji narodzin podaruję sobie parkan. nie żadne tam murzysko

ale i nie płotek.

wysoki piękny parkan i zamykaną furtkę.

do furtki będę miała długą drogę. żeby się 10 razy zastanowić czy naprawdę chcę kogoś wpuszczać.

ale często będę wychodzić poza parkan.

tam też jest pięknie.

o piwnicy jeszcze

sprzątam.

więc oswoiłam się z pajęczyną jednak.

z widmem szczura też potrafię.

oddycham normalnie, nie cienką strużką.

przystosowałam się do sprzątania.

pod kurzowymi kożuchami wszystko co miałam.

przecież nie przychodzę z otchłani.

nie byłam może człowiekiem, ale nie nieistniałam tak zupełnie.

co miałam. co mam.

słoje z paskudnymi maziami w środku. (nie otwieram - w dwa palce i wziu).

warzywaowoce, na których nawet pleśń zdążyła skamienieć.

suknia wieczorowa. no cudo. (pięknie leży)

pudło stareńkich fotografii sprzed wszystkiego.

skrupulatnie zamienione w okruszki pamiętniki z różnych czasów.

relikwie kompletnie nieświęte.

skrzynia zbutwiała pełna moich opowieści. tych z pokazywaniem. dla babci.

i jeszcze babcin śmiech chichotliwy dołezny. w ogóle nie zwietrzał.

znowu gnój. zwały gnuśności.

wreszcie są. talenty moje. tak jak je tu zakopałam. cementem nie zalane. git, będę żyła.

alleluja.

o granicy (bajka)

Była sobie twierdza. W twierdzy mieszkał Pan. Twierdza była zbudowana z granitu. Jej mury były tak wysokie, że żaden człowiek nie mógł zajrzeć do środka. Nad twierdzą krążyły myśliwce i waliły bez pardonu do każdego, kto przypadkiem przelatywał w pobliżu, nawet jesli była to rolnicza awionetka czy helikopter ratunkowy. Tylko ptaki mogły wiedzieć co jest za murem, ale ich to nie interesowało. Wolały las i łąkę. W twierdzy mieszkał Pan i jego zbrojna służba. Zdarzało się, że bywali tam inni ludzie, ale wdostawali się wyłącznie na specjalne zaproszenie Pana przez podziemne strzeżone kanały.
Czasami Panu brakowało przestrzeni. Wtedy zbroił się po zęby i ze swą świtą opuszczał twierdzę. Na zakutych w stal koniach pędzili na pobliski trawnik, który roztaczał się u stóp twierdzy. Doszczętnie go plądrowali, po czym powracali do siebie.
Pewnego razu, kiedy Pan czuł się wyjatkowo klaustrofobicznie, zarządził jak zwykle zbrojną wyprawę. Barbarzyńcy dopadli trawnika i stanęli jak wryci. Marne, wystające nieśmiało z błotnistej ziemi kępki traw odgradzał od twierdzy ciąg sporych białych otoczaków, a świeżo malowana tabliczka głosiła: NIE DEPTAĆ MI TRAWNIKA!
Pan z drużyną pogapili się trochę na tabliczkę, a potem wrócili do twierdzy.
A niedługo później trawnik po raz pierwszy się zazielenił.

.

byłam odcinkiem, jestem punktem

i dobrze

o drzwiach w podłodze

Odbywam schodzenie do swojej własnej nieużywanej piwnicy.

Na Piwnej taka była.

Schodziłam zgarbiona, żeby nie kosić włosami sufitowych pajęczynnych nacieków. W dłoń, niczym iskra od przekręcania ebonitowego kontaktu, właziło natręctwo otrzepywania włosów.

Nie oddychałam, żeby nie wciągać do środka stęchlakowych oparów i tego trupiego,  piaszczystego oddechu kartofli w śpiączce wieczystej.

I szczury. Najohydniejsza zasadzka. Czekały cierpliwie. I nie dopadały. Żebym się cały czas spodziewała. Z każdej strony mogło nadejść najgorsze, ale to mogło było jeszcze gorsze. One o tym wiedziały. Dlatego nigdy nie zobaczyłam nawet ogona. Ale rytuał trwał. Więc skradałam się z dłonią pochłoniętą swym natręctwem, nerwowo wzrokując każdy zakamarek, potem trzy razy pięścią w drzwi, potem kłódka, potem dwa razy z kopa i gwałtowne drzwi otwarcie. Przy zaciśniętych powiekach wrzucałam czego trzeba się pozbyć, zakłódkowywałam pośpieszne i natychmiastowy odwrót. (Inaczej niż za dziadkowych czasów.)

Piwnica skapitulowana szczurom, zagracona wzorowo. Nie przekraczałam jej progu przez jakies 10 lat, nawet żeby żarówkę tego.I jeszcze okienko poduliczne wybite. Trudno. Nie wejdę.

Raz zajrzałam do swójśrodka, głęboko. Się okazało, że mam klapę w swojej podłodze, a pod podłogą słoiki pełne kurzu, potłuczono, szaro i kłębiście. Zimnoduszące piekło astmatyków chyba.

Ale zlazłam do mojej piwnicy. I sprzątam. Nie dość. W podłodze tej piwnicy kolejna klapa. Otwieram. Przebudzenie. Niby w dół a Wyżej.

Teraz sobie biegam między piwnicami. Jak mnie sprzątanie zmęczy, to zaraz na dół, do tej Wyżej. Się budzę tam. Budzenie się potrwa. Może całe życie moje i. A niech.

małgosia

w małgosi jak w lusterku

upadłe anioły dwa

się może podniosą jakoś, jak już na siebie upadły