w doku

stare oko nie umie już pływać

niepewnie odbija się od krwistych ścian

ze strachem nie nadąża za niczym

nie wierzy w swój własny oczodół

 

sierpień

perseidy zasypały nocą podwórek i zgasły

świtem po nich tylko rosa i mgła po kostki

książkowa wyskubała gęsi na chudo

dawno nie było mi tak daleko do butów